Jongere of zelfs oudere personen vinden die bereid zijn een beginnende cursus voor voetbalscheidsrechter te volgen is op vandaag geen sinecure. Of toch ? Misschien nog eraan beginnen maar na enkele weken of maanden als effectieve scheidsrechter er de brui aan geven is evenzeer een realiteit. Hoe komt het?
Op het veld worden deze scheidsrechters vooral geconfronteerd met allerlei ongepaste of laakbare uitlatingen van trainers en supporters. Vele van deze (al) te jonge scheidsrechters zijn nog niet bestand om met dergelijke uitlatingen om te gaan.
De voldoening vinden die ze gehoopt hadden slaat om in aversie met geringere voldoening en dit met alle twijfels van dien. Hun aanvankelijke positieve motivatie wordt binnen de kortste keren omgezet in een ontslag.
Hoeveel scheidsrechters worden op jeugdniveau onmiddellijk na de wedstrijd aan hun lot overgelaten: geen bonnetje, geen drankje, geen klein gesprekje………..en daar sta je dan, wat te doen? De demotivatie slaat toe: voor een aantal jongeren eerst een tocht met de fiets naar je wedstrijd, dan tweemaal 30’ bekritiseerd worden, om na de wedstrijd nog nauwelijks iemand te zien, om dan terug met je fiets huiswaarts te trekken. Waarom zou je dit nog moeten doen?
Gesprekken met clubbestuurders leren ons dat zij aan de supporters niets kunnen doen, integendeel ze hebben ze nodig voor hun inkomsten en kantine, voor de omzet. Op die manier wordt alles netjes verschoven en blijft alles zoals het is. De zwarte piet schuift gewoon van de een naar de ander door!
Niet alleen op jeugdniveau loopt het de spuigaten uit, ook op Provinciaal niveau worden scheidsrechters verbaal en fysiek toegetakeld. Daar speelt het geld en dus ook het prestige een belangrijke rol. Ook het element “gezag” wordt niet alleen door onze maatschappij maar ook binnen de lijnen van een voetbalveld minder en minder geaccepteerd en getolereerd. Iedereen heeft toch het recht van……..spreken, om zijn mening te uiten, om te mogen ventileren. Een fenomeen niet alleen eigen aan het voetbalgebeuren.
Waar gaat dit allemaal naartoe?
Een scheidsrechter die voor een appel en een ei (in vergelijking met spelers en trainers) zijn zondagnamiddag in functie van het voetbalgebeuren doorbrengt (en meer en meer en op zaterdag én op zondag). Voetbal is een feest beweren sommigen maar is dit nog wel zo?
Kunnen spelers, trainers en supporters nog altijd niet accepteren dat een scheidsrechter ook maar een mens is die net als een speler en trainer fouten kan maken (maar dan in vergelijking véél minder).
Kunnen de clubs ook nog altijd niet begrijpen dat jonge scheidsrechters ook het vak moeten leren en ervaring opdoen!
Kunnen deze heren nog altijd niet accepteren dat vele scheidsrechters dit ook maar als een hobby doen?
Wie zijn de verantwoordelijkheden die wel degelijk een halt kunnen toeroepen aan dit toch wel belangrijk fenomeen?
Er worden al te veel paraplu’s opengetrokken waardoor alles maar bij het oude blijft.
Is het niet erg dat binnen een PSC een cel mentale coaching moet opgericht worden om de scheidsrechter méér en méér een stevig(er) basis tot weerbaarheid aan te reiken?
Zo kunnen we blijven doorgaan met het oprichten van cellen…………………..een scheidsrechter die ten (on)rechte zijn trui uittrekt omwille van het “te veel” , hoe moet je daarmee omgaan ? Zijn dit allemaal geen belangrijke signalen van: het wordt stilaan “te veel”.
Ik vermoed dat stilaan de maat voor vele scheidsrechters té vol wordt; grenzen van het fatsoen worden al te veel overschreden.
Maatregelen die zich verder opdringen zijn: (op Provinciaal niveau)
*spelers die zich al te veel bezondigen aan uit de hand lopende verbaliteiten : verplichtend een cursus scheidsrechter laten volgen, gevolgd door een aantal wedstrijdleidingen bij jeugdploegen.
*supporters die op een totaal ongepaste wijze en dit op frekwente basis de scheidsrechter de huid vol schelden de gele kaart te tonen (door het bestuur) om bij verdere recidieven terreintoegang voor wedstrijden te ontzeggen.
*spelers die de ref lichamelijk toetakelen onmiddellijk uit de vereniging ontslaan.
*supporters die op het terrein komen om de scheidsrechter aan te vallen, laat staan te slaan met onmiddellijke ingang de toestand tot het terrein te ontzeggen.
*bestuursleden die op een laakbare wijze de scheidsrechter benaderen worden een aantal wedstrijden de toegang tot wedstrijden ontzegd.
Ondanks de inspanningen die het PC doet nog veel sterkere straffen en vooral ook financiële straffen uitspreken.
Dat een scheidsrechter vaak de zwarte pineut is na een wedstrijd is iets waar een falende ploeg of falende speler zich perfect achter kan verstoppen. Deze heren voetballers beseffen nog altijd niet dat voetbal maar mogelijk is met een scheidsrechter. Jonge scheidsrechters moeten de kans krijgen om het vak, de stiel te leren en leren kan alleen maar met vallen en opstaan. Deze stiel leer je niet zozeer van achter een bureautje maar op het veld, met matchen, met ervaring op te doen. Kiezen voor scheidsrechter is niet kiezen voor de gemakkelijkste hobby! Méér respect, grotere waardering en meer menselijkheid zouden basiselementen moeten zijn in elke sport maar zeker ook in het voetbal. De maat geraakt stilaan vol, iedereen moet dit beseffen, iedereen moet dit weten zo niet wordt het meer en meer problematisch. Elke scheidsrechter, in welke reeks hij ook fluit verdient méér respect dan dit op heden het geval is. Voor het geld moet hij het nog altijd niet doen want ook op dat vlak wordt er serieus achterop gehuppeld. Vele scheidsrechters doen het nog altijd omdat ze het graag doen maar hoelang blijft dit nog duren? Ik vrees dat het stilaan iets als een tijdbom wordt. Vele verantwoordelijken zijn zich precies nog niet bewust van de hectische toestand maar zoals vaak gaan er eerst nog ernstiger dingen moeten gebeuren om dan te zeggen “hoe is het mogelijk”!
Deze toestanden van agressiviteit horen niet thuis op een voetbalveld en kunnen nooit maar dan ook nooit verbloemd noch getolereerd worden. Verantwoordelijken : doe er iets aan want scheidsrechters worden het stilaan beu en moe ! Verdere acties kunnen niet uitblijven en dan………………….
Opleider PSC en Diaken, Marc Rommelaere, Proost van het voetbal West-Vlaanderen 02/10/2012
Bron: www.pscwvl.be
WIJ DANKEN VOLGENDE SPONSOR VOOR DE JAARLIJKSE STEUN:
